Iako dokazi u dovoljnoj mjeri ne postoje (još), stanovište da svaka porodica doživljava svoj genetski vrhunac u samo jednom iznjedrenom potomku je opšteprihvaćena. Treba nekoliko generacijskih ciklusa da se rodi taj/ta kojeg/koju krase najbolje tjelesne i umne vrline iz lanca krvnih predaka. U nauci se ova hipotetička pojava ukalkulisala kroz termin „genetski pik“ (vrh).
Naime, ono što je ipak naznačeno (biološkom antropologijom) jeste demotivišući zaključak po kom se svaki „genetski pik“ naknadno i spontano „autozaključava“. Sve nakon njega (kroz bočno potomstvo) krene nizbrdo. I, ako bi se takvo stvorenje (puno vrlina) samo razmnožilo, čitav naredni porod bi bio slabiji i dekadentniji. Jer, pik zahtijeva pik.
No, postoji način da od jednog, već dosegnutog „genetskog pika“ nastane još bolja replika. Samo i isključivo ako se takav čovjek/žena „spare“ sa drugim pik predstavnikom… i da se takav vid ukrštanja nikada više ne prekine (znači, plekanjem u tuđe živote). Po evoluciju bi ovo bilo odlično – idealno skoro, čak spasonosno (postigao bi se antičko željeni koncept „era homo superiora“)… ali, ispostavilo bi se neetično po individuu, ličnost samu. Ne izabrati na osnovu srca, ne voditi se emocijama… već se prepustiti tehnološko-hemijskoj analizi kog partnera „uzeti za ukrštanje“ je postupak po mnogo čemu problematičan.
No, nemojte se zavarati… I te kako se sličan naum koristio u bližoj istoriji… i zvao se (zove) eugenika. Nacistička Njemačka je prvu glavu svog krvavog toma posvetila njoj. Definicije su raznolike – u zavisnosti od toga da li eugeniku podržavaju ili ne… Mi ćemo preuzeti onu koja nema niti jedan od ovih naboja, a glasi: Eugenika je program za poboljšanje ljudske vrste kojom bi se trebalo spriječiti da „inferiorni ljudi“ nagomilavaju porod (negativana eugenika).
Podsticanje na “rasplod superiornih“, čiji bi važan imperativ bio da se što više razmnožavaju, nosi ime pozitivna eugenika.
Prema ideji eugenike, ljudski progres je ugrožen širenjem „korozivnih gena“ kroz reprodukciju “slabih, glupih, oštećenih, lijenih, nezasitih, agresivnih”. Tako bi, nova „prirodna selekcija“ bila pripomognuta od stručnjaka. U tu svrhu, više od 200.000 stanovnika Njemačke je svojevremeno bilo sterilisano… I tako je Hitler eugenici donio “loše ime” (u najmanju ruku).
Jedna od najmoćnijih eugeničkih organizacija bila je Međunarodna federacija za planirano roditeljstvo (IPPF), nastala 1916. godine. Osnivač bješe Margaret Sanger, ljekar čijem se umu divio dijabolični Mengele. Generalni stav organizacije bješe: umanjenje “inferiornog poroda” ulaganjem u stvaranje “što boljih”. Jedan od načina bješe i državni zakon o obaveznim abortusima. Njujork Tajms je u to vrijeme zabilježio riječi Sangerove: ”Cilj kontrole rađanja je stvaranje supermena.”
Kada su nacisti prihvatili učenja Margaret Sanger i otpočeli realizaciju njenih planova na tlu Evrope, uplašena od mogućeg negativnog publiciteta, doktorica mijenja naziv organizacije i tako 1942. nastaje Američka federacija za planirano roditeljstvo.
A, gdje su pikovi danas? Ili su nevidljivi, ili ih je manje (čudno, s obzirom na ljudsku gustinu). Prema dr Geraldu Krebtriju, profiličaru sa Univerziteta Stanford, ključ našeg uspjeha kao vrste je inteligencija. Da bi bila potentna – mora biti proizvod okruženja, izazova i svakojake dinamike učenja. Ona je nekada bila presudna za opstanak, ali sada, u okolnostima prikladnosti i poluautomatizacija, inteligencija postaje sve više genetski dodatak (kozmetička đinđuva), nego neophodnost. Mutacije u funkciji mozga koje dovode do propadanja genetske linije cvjetaju: ADHD, OCD, CTG (CTG – podrazumijeva degradaciju doživljaja smisla i estetike – hemijska neravnoteža u kojoj se pojedinci osjećaju motivisanim da, na primjer, gledaju Zadrugu, slušaju turbo folk ili prate fudbal – pride nikada ne učestvuju u samom sportu).
Brzopotezna uvrijeđenost, pogrešne strasti, lažne potrebe, odbijanje poimanja složenijih sadržaja, zaključavanje spoznaja, lenjost i posvećenost nebitnostima – su samo neke od karakteristika ovomomentnog čeljadeta. Ne nekog nekada – već ovog sada. Pikovi, i da nastaju – nemaju neke velike šanse da se pokrenu… Ambijent motiviše entropiju.
I ne treba da čudi što velike sile opet (tajno) rade na eugeničkim varijacijama… jer ovo neodoljivo miriše na Zoru homo inferiorisa. Zombiji sa tripom superheroja.
Sve smo htjeli, a ništa nismo umjeli… pa smo se baš naljutili. Jer smo gladni, stalno gladni… Čega? Ubio nas bog ako smo saznali.
Milisav S. Popović
*** Priča, u formi kolumne, objavljena u dnevnim novinama “Dan”. Sva prava zadržana, i autorova i izdavača. Hvala vam na čitanju.
*** Ukoliko želite da redovno pratite kolumne, pridružite se zvaničnoj stranici na Fejsbuku: https://www.facebook.com/mili237